Wspomnienie z Bodzentyna Doroty Szczepanek

"BODZENTYN 7 RANO

Zima, trzaskający mróz, a my w drodze do BODZENTYNA. pełni nadziei i

radości wybraliśmy się na targ koński, aby ocalić jakieś życie.

Nigdy

nie pomyślałam, że będzie tak strasznie ciężko.

Dojechaliśmy z ciężko uzbieranymi pieniędzmi na ratowanie końskiego

życia. Kiedy weszłam na targ, pomyślałam sobie o tym, jakby to

zrobić żeby ocalić więcej niż jedno życie. W takich chwilach zawsze

zawsze myśli się jednakowo tak samo.....przecież prawie wszystkie stad

wyjada na rzeź. Pełna obaw weszłam główną bramą na plac.....Już

przy wejściu mój wzrok spotykał się z wzrokiem pięknej młodej

kobyłki w ładnym czerwonym kantarze, okrytej szarym

kocykiem....podchodzę do niej pytam ile?-4 tysiące PANI.....to porządna

klacz ma papier....- patrzę na nią a serce bije mi mocno. mam niewiele

więcej ponad4 tysiące, ale jeszcze mam nadzieję, myślę, że może

jednak uda się ocalić dwa życia. Jakie to są straszne wybory, to nie

jest sobie w stanie wyobrazić, ktoś , kto tego nie przeżył. Jak takie

sytuacje bardzo zapadają w serce i pamięć. Człowiek wracając stamtąd

już nigdy nie będzie taki sam. Spoglądam na piękna kasztanowata klacz,

młodą, przerażoną, wystraszoną. Do końca życia będę pamiętać jej

czoło z gwiazdką. W mojej pamięci została GWIAZDKA, ......

Zostawiam ją, wiem ,że nie mog jej

pomóc, że przyjechałam tu po dwa najbiedniejsze, najbardziej chore,

takie które nie przeżyją transportu do rzeźni konie.

Nie patrzę koniom w oczy. Idę przed siebie. Najgorszym wspomnieniem są

te błagające o życie spojrzenia. To zapada w pamięci i sercu i zostaje

na zawsze. Krążę po targu, kolejny raz mijam moja klacz te która stoi

przy bramie, cały czas wierzę w to, że ktoś ją kupi dla siebie, ze

będzie o nią dbał i kochał. Jest taka piękna....

Nagle moim oczom ukazuje się wstrząsający widok rozładowano na targu

dwa konie. Sponiewierane, brudne, wyglądają jakby zabrane wprost od

ciężkiej

roboty. Podchodzę zapytać ile. Słyszę odpowiedź i jestem szczęśliwa

- wystarczy na obie klacze. Mają ponad 20lat, czuć od nich

alkohol......jedna z nich

biała jeszcze wczoraj pracowała ciężko w lesie. Targają mną różne

uczucia, radość prze łzy. Cieszę się, bo ocaliłam dwa życia -

ŚNIEŻYNKĘ I LITWĘ....

Minęło wiele lat, dzisiaj wiem, że ten dzień pozostanie na zawsze moim

sercu i pamięci jako jeden z najtragiczniejszych w mojej działalności.

Dzień, którego nigdy nie zapomnę i będzie wracał w najgorszych

koszmarach.

Mam dwie ocalone klacze, mogę wracać do domu. Jednak jeszcze na chwilę

idę pod bramę, gdzie stoi moja i nie moja Gwiazdka. Odetchnęłam z

ulgą. Jest nadal. Pierwsze tiry z końmi do rzeźni już odjechały.

Właściciel mi mówi ,że jeszcze nikt jej nie kupił, ale tanio nie

sprzeda, bo to porządna klacz. Pełna ufności wracam do moich ocalonych,

głaskam je tulę całuję, mowie im że już teraz tylko będzie

lepiej.....

Załadowaliśmy je do naszej przyczepy. Jesteśmy gotowi do powrotu do

domu, do przystani. Nagle widzimy obraz którego nigdy nie zapomnę. Moja

gwiazdka w kantarze już ze sznura, ,już bez pięknego koca ładują do

włoskiego tira.....jako ostatnią.....

Serce mi pękło. Zatrzymałam się, wyskoczyłam z samochodu, wiedząc

,że tak naprawdę nie mam już ani grosza. Chciałam ją

ratować......Usłyszałam tylko - sprzedana jedzie na bazę....STOJĄC TAM

PLAKAłAM W GŁOS WIEDZĄC, ŻE JUŻ NIC NIE MOGĘ ZROBIĆ.......MODLIŁAM

SIĘ ,ABY SZYBKO UMARŁA, ABY NIC NIE BOLAŁO

Jadąc na targ do Bodzentyna, przy wejściu widzę ją stojąca w kantarze

czerwonym, okrytą kocem......towarzyszy mi tam za każdym

razem....chociaż naprawdę już jej nie ma.....Nigdy jej nie

zapomnę.....nigdy.....to trauma na całe moje życie. Bolesne

doświadczenie .Tak bardzo wierzyłam, że ktoś ją kupi dla siebie.

Zawsze będąc tam czuje jej obecność przy sobie i widzę jej ogromne

oczy, które tak ufnie na mnie patrzyły szukając ratunku.....

Kochani, opowiedziałam Wam to, abyście wiedzieli jakich strasznych

wyborów musimy czasem dokonywać, jak trudno potem wrócić i znowu być

sobą, śmiać się , radować. Gdybyśmy wtedy mieli więcej o cztery

tysiące złotych, pewnie by była z nami. Dlatego proszę Was, o 1% dla

Przystani Ocalenie, ze względu na pamięć o wszystkich tych, których

nie mogliśmy wykupić z targów w Bodzentynie, Skaryszewie. Prosimy dla

siebie, abyśmy nie musieli dokonywać takich strasznych wyborów, abyśmy

w takiej sytuacji mieli te cztery tysiące i mogli sobie pozwolić na

ocalenie klaczy w czerwonym kantarku.

Minęło już kilkanaście lat, a ja wciąż o niej pamiętam, wciąż poszukuję na

targu, takiej samej Gwiazdki. Mojej Gwiazdki.

Nasz Krs nr KRS 000015352"

Film o naszej działalności: ➡️Klik⬅️

Jeśli, z różnych względów nie możesz przekazać nam 1,5 %, ale chciałbyś wesprzeć naszą działalność to możesz wpłacić kilka złotych na nasze konto.

Komitet Pomocy dla Zwierząt

ul. Bałuckiego 7/37

43-100 Tychy

nr konta : 91 1050 1399 1000 0022 0998 2426

z dopiskiem "Pomoc"

Dla przelewów zagranicznych:

Nr IBAN: PL 91 10501399 1000002209982426

Nr BIC(SWIFT): INGBPLPW

link bezpośredni do płatności PayPal dostępny w zakładce " jak możesz pomóc" na naszej stronie www.przystanocalenie.pl lub wskazując adres email odbiorcy Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Z góry pięknie dziękujemy za każdą pomoc i każde udostępnienie